Pak mijn hand die ik aanreik om een klein stukje in mijn wereld rond te dwalen.
In mijn kosmos, dansend op de lichtgolven waar geen van twee de leider is maar samen een stukje van mijn pad bewandelen. Geen onbegaanbare paden met hoge heuvels en diepe dalen,
geen links, geen rechts, geen kruising met keuzes maar gewoon rechtdoor. Gewichtloos zwevend door mijn wereld, en de blikken gericht naar de horizon, zonder naar verleden, heden en
toekomst te kijken, om zo mijn universum en mijn tijdlijn te creëren.
Maar daar in die gewichtloze wereld waar geen zwaartekracht bestaat, bestaat ook geen aantrekkingskracht en waar geen aantrekkingskracht bestaat, zullen twee lichamen elkaar nooit vinden.
De perfecte wereld bestaat die?
Want daar waar zwaartekracht altijd aanwezig is en alles bijeenhoudt is de massa het grootst en hoe groter de massa hoe sterker de onderlinge aantrekkingskracht, des te meer keuzes er zullen zijn!
De perfecte wereld bestaat niet!
Wanneer wij samen in mijn wereld zweven of met vaste voeten het pad bewandelen, geniet dan van dat moment, want daar waar de massa bijeen komt zal zwaartekracht ons pad doen afbuigen, en zal ieder weer zijn eigen weg inslaan. En ik zal verder lopen om deze of gene te ontmoeten die op zijn of haar beurt weer een stukje met mij mee loopt.
En ik zal doorlopen in mijn wereld zonder beloftes.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten