lees mij
Voel mij
Hoor mij
Zie mij
Raak mij
Laat mij vrij
Praat met mij
Lach met mij
Huil met mij
Dans met mij
Vrij met mij
Maar kom nooit te dichtbij
Mocht ooit
Mijn diepste gevoel spreken
Mijn hartstocht gaan vlammen
Jouw pijn,
mijn pijn zijn
Zal ik vluchten.....
zondag 27 november 2011
Duivelse wraak
Haar hellevuur zal branden.
Duivels zijn, zet kwaad bloed.
Om je hart te verschroeien.
Een aanraking, haar duivelse wraak is zoet.
Vlammende tongen likken jouw lichaam.
Al je weerstand is gebroken en gekraakt.
Jouw vuur voor haar aangewakkerd.
Zij 'de duivel' heeft je met haar hitte aangeraakt.
Je zal eeuwig branden van verlangen.
Altijd smekend om meer en meer.
Ondraaglijke hitte in jouw lichaam.
Wat zij moet doven keer op keer.
Jouw lichaam ,jouw geest,
totaal aan haar verknocht
Nimmer zal jouw lust doven,
want je hebt je ziel,
'aan haar,'
'de duivel' verkocht!
Duivels zijn, zet kwaad bloed.
Om je hart te verschroeien.
Een aanraking, haar duivelse wraak is zoet.
Vlammende tongen likken jouw lichaam.
Al je weerstand is gebroken en gekraakt.
Jouw vuur voor haar aangewakkerd.
Zij 'de duivel' heeft je met haar hitte aangeraakt.
Je zal eeuwig branden van verlangen.
Altijd smekend om meer en meer.
Ondraaglijke hitte in jouw lichaam.
Wat zij moet doven keer op keer.
Jouw lichaam ,jouw geest,
totaal aan haar verknocht
Nimmer zal jouw lust doven,
want je hebt je ziel,
'aan haar,'
'de duivel' verkocht!
donderdag 24 november 2011
Mijn liefste zoon
De huis telefoon rinkelt en ik neem op.."hallo met Carmen". "Jezus ma wanneer komt er een tijd dat jij je mobiel is opneemt, je bent altijd en eeuwig onbereikbaar!" "Je hebt mij nu toch aan de lijn zeur dan niet," roep ik verontwaardigd. Zoonlief zucht aan de andere kant van de lijn en vervolgt: "ben je thuis dan kom ik een kop koffie halen?"
Aan de koffie verteld hij hoe zijn sollicitatiegesprek is verlopen en we keuvelen wat over en weer. Opeens zegt hij: "in mijn bed heb ik altijd de wildste ideeën, ik bedenk ze, ben te lui mijn bed uit te stappen om het op te schrijven en de volgende dag ben ik het vergeten." "Joh hoe verrassend," zeg ik sarcastisch. Hij kijkt me aan en vervolgt, "Dankzij jou weet ik nu wat ik wil gaan studeren," 'ik word psychiater!' "Hoezo dankzij mij?" vraag ik een beetje argwanend. "Jij hebt een kronkel en wordt mijn eerste patiënt," zegt zoonlief.
"Ik dacht dat je schrijver wilde worden, of is dat weer van de baan?" 'Nee nee', zegt zoonlief, "maar ik weet niet hoe ik moet beginnen, of eigenlijk weet ik het wel, mijn eerste zin begint met: zoals elke ochtend word ik wakker, en vermoeid stap ik mijn bed uit, beneden is de eerste ontmoeting met mijn moeder in haar badjas, ik kan het wel uitschreeuwen en wil dat beeld uit mijn hoofd wissen met wat pillen en wodka, ik wil terug naar bed." Zelf kan zoonlief er gelukkig wel om lachen!
Ondertussen duw ik hem mijn laatste blogs onder zijn neus. 'Hier lees' zeg ik gebiedend. 'Godsamme ma!' "Wat een melancholieke teksten, über zwaar hoor die teksten van jou, je zou bijna van een brug afspringen!" "Hoe kom je zo mam?" vraagt hij nog. Ik kijk hem aan, kies elk woord zorgvuldig en zeg duidelijk articulerend " dat gevoel is 21 jaar geleden geboren kind..."EEN-EN-TWINITG jaar geleden!" Zijn gezicht sprak boekdelen.
Nu was het mijn beurt om te lachen.....
Aan de koffie verteld hij hoe zijn sollicitatiegesprek is verlopen en we keuvelen wat over en weer. Opeens zegt hij: "in mijn bed heb ik altijd de wildste ideeën, ik bedenk ze, ben te lui mijn bed uit te stappen om het op te schrijven en de volgende dag ben ik het vergeten." "Joh hoe verrassend," zeg ik sarcastisch. Hij kijkt me aan en vervolgt, "Dankzij jou weet ik nu wat ik wil gaan studeren," 'ik word psychiater!' "Hoezo dankzij mij?" vraag ik een beetje argwanend. "Jij hebt een kronkel en wordt mijn eerste patiënt," zegt zoonlief.
"Ik dacht dat je schrijver wilde worden, of is dat weer van de baan?" 'Nee nee', zegt zoonlief, "maar ik weet niet hoe ik moet beginnen, of eigenlijk weet ik het wel, mijn eerste zin begint met: zoals elke ochtend word ik wakker, en vermoeid stap ik mijn bed uit, beneden is de eerste ontmoeting met mijn moeder in haar badjas, ik kan het wel uitschreeuwen en wil dat beeld uit mijn hoofd wissen met wat pillen en wodka, ik wil terug naar bed." Zelf kan zoonlief er gelukkig wel om lachen!
Ondertussen duw ik hem mijn laatste blogs onder zijn neus. 'Hier lees' zeg ik gebiedend. 'Godsamme ma!' "Wat een melancholieke teksten, über zwaar hoor die teksten van jou, je zou bijna van een brug afspringen!" "Hoe kom je zo mam?" vraagt hij nog. Ik kijk hem aan, kies elk woord zorgvuldig en zeg duidelijk articulerend " dat gevoel is 21 jaar geleden geboren kind..."EEN-EN-TWINITG jaar geleden!" Zijn gezicht sprak boekdelen.
Nu was het mijn beurt om te lachen.....
woensdag 23 november 2011
Fluistering van de geest
Dwalend en dolend door mijn duistere gedachten,
ben ik het dwaallicht in een rottend moeras.
Een fluistering van de geest die zingt:
wie wil je dat "ik" ben?
Ben ik,
de traan op jouw wang,
die je verdriet doet?
De endorfine in jouw lichaam,
die je gelukkig maakt?
Jouw duivel, jouw godin,
of beide?
De bedwelmende,verstikkende geur van het moerasgas,
dringt diep door tot in mijn hersens.
En hoor de fluistering van de geest die zingt:
ben ik de zweer van jouw bestaan die door ettert,
en je leven laat wegrotten in het oneindige niets.
Mocht het heldere,warme licht weer gaan schijnen,
en het koele blauwe schijnsel van mijn dwaallicht dooft.
Hoor ik dan de fluistering van een engel die zingt:
ben ik de liefde van jouw bestaan, die je warmte
en geborgenheid geeft in jouw wereld,
in mijn wereld.
De fluisteringen sterven weg....
Ben ik iemand, ben ik niemand.
Wie wil je dat "ik" ben?
ben ik het dwaallicht in een rottend moeras.
Een fluistering van de geest die zingt:
wie wil je dat "ik" ben?
Ben ik,
de traan op jouw wang,
die je verdriet doet?
De endorfine in jouw lichaam,
die je gelukkig maakt?
Jouw duivel, jouw godin,
of beide?
De bedwelmende,verstikkende geur van het moerasgas,
dringt diep door tot in mijn hersens.
En hoor de fluistering van de geest die zingt:
ben ik de zweer van jouw bestaan die door ettert,
en je leven laat wegrotten in het oneindige niets.
Mocht het heldere,warme licht weer gaan schijnen,
en het koele blauwe schijnsel van mijn dwaallicht dooft.
Hoor ik dan de fluistering van een engel die zingt:
ben ik de liefde van jouw bestaan, die je warmte
en geborgenheid geeft in jouw wereld,
in mijn wereld.
De fluisteringen sterven weg....
Ben ik iemand, ben ik niemand.
Wie wil je dat "ik" ben?
dinsdag 22 november 2011
Geef haar vleugels
Zij,
vrij en ongedwongen,
dansend met de vlinders.
Zij,
die duikt in de diepste oceanen,
om op de ruggen van dolfijnen,
de oppervlakte te bereiken.
Zij,
klimt langs lianen omhoog,
Slingerend door het oerwoud,
van haar onrust,
terwijl de nachtdieren over haar waken.
Zij,
in haar woestijn,
voortslepend onder de druk,
vindt zij haar kamelen.
Haar fata morgana
van kleuren en schoonheid,
en zij zal stralen.
Zij,
heeft daar vleugels,
om te vluchten.
Vleugels,
om terug te keren.
Zij,
heeft vleugels,
naar de vrijheid.
vleugels,
om te zweven.
Zij,
"mijn dochter",
stralend en mooi.
Geef haar vleugels....
vrij en ongedwongen,
dansend met de vlinders.
Zij,
die duikt in de diepste oceanen,
om op de ruggen van dolfijnen,
de oppervlakte te bereiken.
Zij,
klimt langs lianen omhoog,
Slingerend door het oerwoud,
van haar onrust,
terwijl de nachtdieren over haar waken.
Zij,
in haar woestijn,
voortslepend onder de druk,
vindt zij haar kamelen.
Haar fata morgana
van kleuren en schoonheid,
en zij zal stralen.
Zij,
heeft daar vleugels,
om te vluchten.
Vleugels,
om terug te keren.
Zij,
heeft vleugels,
naar de vrijheid.
vleugels,
om te zweven.
Zij,
"mijn dochter",
stralend en mooi.
Geef haar vleugels....
maandag 21 november 2011
Schreeuw
Gedachten doodstil op een baar.
Wegzakken in de inktzwarte nacht.
Flarden van nevel,
omhullen mijn lichaam
Ik lach,
hysterisch.
Ik schreeuw,
Zonder geluid.
Ik huil,
zonder tranen
Ik voel,
zonder te voelen.
Ik leef.
Bewandel de paden,
naar verleden.
Vindt de weg terug,
via het web dat ons verbindt.
Nooit verbroken.
Nooit gebroken.
Mijn lichaam, mijn geest,
omhult in mist.
Wegzakken in de inktzwarte nacht.
Flarden van nevel,
omhullen mijn lichaam
Ik lach,
hysterisch.
Ik schreeuw,
Zonder geluid.
Ik huil,
zonder tranen
Ik voel,
zonder te voelen.
Ik leef.
Bewandel de paden,
naar verleden.
Vindt de weg terug,
via het web dat ons verbindt.
Nooit verbroken.
Nooit gebroken.
Mijn lichaam, mijn geest,
omhult in mist.
zondag 20 november 2011
Zomaar een dag
Niet groter dan een speldenknop,
maar met een alles vernietigende kracht!
In hoge snelheid door de bloedbaan,
in de hersens opgewacht.
Onherstelbare schade,
ravage in je hoofd.
Hoe groot is de impact van een speldenknop,
die jouw van je "ik" zijn heeft beroofd.
De regelaar, de perfectionist,
veranderd in een volgzame zwijgende man.
Worstelend met zichzelf,
want hij begrijpt er niets meer van.
Mijn steun!
Mijn toeverlaat!
Mijn rots!
Mijn held!
Mijn alles!
Mijn niets!
Mijn vader!
Zomaar een dag,
net als alle anderen.
Een bloedprop die in enkele seconden,
jouw hele leven voorgoed zal veranderen.
Herseninfarct!
Hersenleed!
Zomaar een dag,
is niet meer "zomaar een dag" die ik vergeet....
maar met een alles vernietigende kracht!
In hoge snelheid door de bloedbaan,
in de hersens opgewacht.
Onherstelbare schade,
ravage in je hoofd.
Hoe groot is de impact van een speldenknop,
die jouw van je "ik" zijn heeft beroofd.
De regelaar, de perfectionist,
veranderd in een volgzame zwijgende man.
Worstelend met zichzelf,
want hij begrijpt er niets meer van.
Mijn steun!
Mijn toeverlaat!
Mijn rots!
Mijn held!
Mijn alles!
Mijn niets!
Mijn vader!
Zomaar een dag,
net als alle anderen.
Een bloedprop die in enkele seconden,
jouw hele leven voorgoed zal veranderen.
Herseninfarct!
Hersenleed!
Zomaar een dag,
is niet meer "zomaar een dag" die ik vergeet....
zaterdag 19 november 2011
Het kind van mijn zwarte gedachten
Verscholen en verborgen,
in het diepst van mijn brein.
Zit het kind van mijn zwarte gedachten,
heel angstig,heel klein.
Onlosmakelijk aan een lijn,
verbonden met het verleden.
De zwarte gedachten in te zien,
maar de gedachten niet toe te laten treden.
langzaam kruipend naar het licht,
Proberend angst te overwinnen.
Maar uiteindelijk toch weer voor haar,
zwarte gedachten zwicht.
Vallend in de diepte,
vangende handen te ontwijken.
Die lang geleden haar betaste,
om nooit meer door die ogen,
naar het verleden te kijken
Beroofd van haar onschuld,
beroofd van haar kind zijn,
verwarring ,ontkenning en bang.
Neemt zij haar geheim mee,
in het diepst van haar brein.
Nooit haar geheim bloot gegeven,
nooit gaf zij een kik,
Maar nu te beseffen,
het kind van mijn zwarte gedachten,
dat kind ben ik....
in het diepst van mijn brein.
Zit het kind van mijn zwarte gedachten,
heel angstig,heel klein.
Onlosmakelijk aan een lijn,
verbonden met het verleden.
De zwarte gedachten in te zien,
maar de gedachten niet toe te laten treden.
langzaam kruipend naar het licht,
Proberend angst te overwinnen.
Maar uiteindelijk toch weer voor haar,
zwarte gedachten zwicht.
Vallend in de diepte,
vangende handen te ontwijken.
Die lang geleden haar betaste,
om nooit meer door die ogen,
naar het verleden te kijken
Beroofd van haar onschuld,
beroofd van haar kind zijn,
verwarring ,ontkenning en bang.
Neemt zij haar geheim mee,
in het diepst van haar brein.
Nooit haar geheim bloot gegeven,
nooit gaf zij een kik,
Maar nu te beseffen,
het kind van mijn zwarte gedachten,
dat kind ben ik....
zondag 13 november 2011
Verlangen
Eenmalige ontmoeting
Gevangen door zijn blik
Zijn lach
Tijd noch plaats bestaan
Zijn woorden
Overwogen maar vol beloftes
Zijn lichte aanraking
Een siddering
Een verlangen is geboren
Het verlangen naar....
Gevangen door zijn blik
Zijn lach
Tijd noch plaats bestaan
Zijn woorden
Overwogen maar vol beloftes
Zijn lichte aanraking
Een siddering
Een verlangen is geboren
Het verlangen naar....
Abonneren op:
Posts (Atom)