Hè zit je daar lekker op je witte wolk! lachend over de rand heen kijkend, of heb je spijt?
Kijk je ook nog wel eens naar mij, of ben ik vergeten?
Soms vraag ik het mij af, ik vraag mij zoveel af het waarom bijvoorbeeld?
Denk jij er ook nog wel eens aan terug?
Of zweef je op je witte wolk door de tijd en lach je alles en iedereen uit op dit aards bestaan? Weet jij, wat wij niet weten? Ik zou het mij niet af moeten vragen, het hoe en waarom? Ik zal het denk ik nooit te weten komen.
Hè jij daar op die witte wolk, misschien zit je wel in de hemel, mocht dat zo zijn doe dan God de groeten van mij, mocht hij bestaan. Of misschien zit je wel in de hel, wie zal het zeggen?
Kus dan de Duivel maar van mij,dat past beter bij ons beiden.
Weet je? Stort maar lekker door je witte wolk heen en verdwijn in het oneindige heelal,zoals je hier ook net zo plotseling verdween! Ik wil mij niks meer afvragen, ik hoef mij ook niks af te vragen. Het is goed zo!
En toch.....toch vraag ik mij af....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten